Zatrzymanie, zamrożenie uczuć, zamrożenie emocjonalne. Artykuł.  Psychoterapeuta Gestalt Piotr Rusin, Bielsko-Biała
Streszczenie;
 
W artykule opisano dwa przypadki problemów psychologicznych jakimi są zatrzymanie i zamrożenie uczuć. Wyjaśniono jakie czynniki mogą powodować powstanie tych problemów, jacy ludzie są w grupie ryzyka pojawienia się u nich takich dolegliwości. Opisano także jakie zabiegi w terapii Gestalt stosuje terapeuta oraz jakich rezultatów końcowych może oczekiwać pacjent.
Hasła, których dotyczy artykuł:
Źródła problemów określanych jako zamrożenie uczuć

- bardzo trudne zdarzenie emocjonalne - upokorzenie, wstyd, strach. Przemocowy rodzic, despotyczny rodzic, toksyczny partner, przemocowe rywalizujące środowisko w pracy, uczelni, szkoły.

◾ stan, jaki odczuwam:
- cały czas jestem w stanie lęku lub pobudzenia, czuje apatię, nie radzę sobie z emocjami, nie wolno mi wyrażać emocji, nie akceptuję swoich uczuć, emocji, boję się krytyki, boję się odrzucenia, napinają mi się mięśnie twarzy, boli mnie głowa, jestem z siebie nie zadowolona (nie zadowolony), nie umiem być z innymi, wycofuję się, jestem przygnębiona (y), nie umiem mówić do innych o tym co mi przeszkadza w relacji. 

◾ terapia, jaką można zastosować:
- zwiększanie świadomości odczuć z ciała,
- praca z oddechem, praca z ruchem.
- nauka dostrzegania i wczuwania się w reakcje własnego ciała, a w konsekwencji przywrócenie normalnego odczuwania emocji.

◾ rezultaty poprawy zdrowia:
- podniesienie poziomu witalności i energii.
- umiem płakać, umiem śmiać się, moje życie stało się pełniejsze, bogatsze w realne odczuwanie bez strachu o wyrażane emocje, umiem odwzajemniać uczucia, moje relacje ożyły, cieszę się życiem, mam poczucie, że jestem sobą.

Źródła problemów określanych jako zatrzymanie uczuć

- niska samoocena, wstyd związany z powtarzanym nie umiesz, nie wiesz, bądź cicho, nie bierz się za to.

◾ stan, jaki odczuwam:
- tłumię emocje w sobie, nie umiem się sprzeciwić, gdy ktoś narusza moje granice, nie umiem realizować siebie.

◾ terapia, jaką można zastosować:
-  nauka wyrażania i sięgania po swoje potrzeby.

◾ rezultaty poprawy zdrowia:
- swoboda w relacjach, swoboda wypowiedzi na temat naruszania moich relacji, stawiam granice, jestem asertywna (y).
- nie uciekam.
- nie boję się zabierać głosu.
- obniżył się mój ogólny poziom lęku.
Zapraszam do zapoznania się z moją ofertą psychoterapii Gestalt w gabinecie Energia Vital w Bielsku-Białej.
 

Zatrzymanie, zamrożenie uczuć

 Publikacja: 10/01/2020
Często na sposób naszego zachowania i reakcji na otoczenie  wpływa nie tyle to, co inni robią wobec nas, ale to, co my nieświadomie robimy wobec samych siebie niszcząc swoje szczęście, relacje w efekcie pogarszając jakość życia. Oto przykłady:

Zamrożenie uczuć - oznacza odcięcie od swojego ciała, brak odczuwania. Pozostaje myślenie, rozważanie. Nie ma emocji, ani doznań z ciała.
Zamrożenie uczuć niekiedy może oznaczać utratę odczuć z ciała, co mogło zaistnieć w wyniku traumatycznego doświadczenia, lub bólu związanego z odczuwaniem trudnych emocji.
Doznania z ciała, emocje jakby nie istnieją, a w ich miejsce wkracza myślenie, intelektualizowanie. Naturalnie, taka sytuacja negatywnie określa jakość relacji interpersonalnych, ponieważ nie czując nie da się czerpać radości z życia, ani też odwzajemniać uczucia innym.


Celem pracy terapeutycznej będzie w tym przypadku zwiększenie świadomości odczuć z ciała, takich jak: przyspieszone bicie serca, podwyższona, lub obniżona temperatura, mrowienie, napięcie mięśni, wszelki dyskomfort, ból. Chodzi tu również o świadomość postawy, sposobu poruszania się, siedzenia, reakcji ciała na różnorakie zdarzenia. Kolejnym, równorzędnym celem terapii w przypadku zamrożenia, czy zatrzymania uczuć jest praca z oddechem i ruchem w celu podniesienia energii i witalności.

Wstrzymanie uczuć, blokada uczuć, retrofleksja
Określenia te odnoszą się do postawy nie wyrażania emocji; Emocje się pojawiają, ale ich nie uzewnętrzniamy. W terapii Gestalt jest to zjawisko  psychicznego zaburzenia granicznego, czyli inaczej mówiąc rodzaju mechanizmu obronnego człowieka, przed zagrożeniem byciem zdominowanym przez kogoś, opanowanym przez otoczenie, sposób unikania kontaktu. Tego rodzaju mechanizm obronny powstaje w wyniku braku równowagi między nami, a otoczeniem w którym żyjemy (patrz także artykuł: homeostaza). Zaburzenie to powstaje na granicy między nami a otoczeniem.
W zjawisku wstrzymywania uczuć mamy niejednokrotnie do czynienia z bardzo silnym odczuwaniem.
Może to mieć różne przyczyny o podłożu lękowym. Objawia się jako nieśmiałość, nadmierny samokrytycyzm, nadmierne opanowanie lub zaangażowanie się sobą samym. Przyczyną może być ukształtowany w dzieciństwie obraz samego siebie; pewien schemat myślenia, jako osoby leniwej, niezdolnej, niezaradnej, nie potrafiącej czegoś zrobić.
Blokada emocji powodować może także niską samoocenę, wstyd, zmieszanie lub zakłopotanie. Ostatecznie, fakt, że energia emocjonalna nie jest wyrażana na zewnątrz, wyzwalana, ale zatrzymywana w nas, powoduje napięcie, ogromny stres, który nie uwalniany w naturalny sposób może powodować problemy emocjonalne, objawy psychosomatyczne i choroby rzeczywiste.

Celem terapii w przypadku zatrzymania uczuć jest uświadomienie obecności mechanizmu surowego i krytycznego oceniania swoich działań. Mechanizmu powodującego powstawanie w naszym umyśle myśli, które odzwierciedlają słowa krytyki, czy przestrogi kierowane do nas we wczesnym dzieciństwie, jako wyraz niezadowolenia naszych rodziców czy opiekunów z tego co robimy lub jacy jesteśmy. Mechanizm zbyt surowej samooceny w dorosłym życiu może hamować działania, sabotować plany, pozbawiać energii do działania i obniżać samoocenę.
Ważne więc jest by zobaczyć, uświadomić sobie obecność i wpływ głosu samokrytyki na nasze zachowania. Zauważyć, że mechanizm ten negatywnie kontroluje nasz sposób wyrażania się, sposób bycia, tor myślenia.
Wydobycie na światło dzienne mechanizmu samooceny pozwoli zauważyć na ile prawdziwy, a na ile fikcyjny jest obraz nas samych generowany przez ten mechanizm. Możemy zrelatywizować nadmiernie krytyczną ocenę samych siebie; nadać porządek naszym celom, zweryfikować, które cele są rzeczywiście nasze, a które są wymuszone, zapożyczone od innych osób, od których byliśmy w przeszłości zależni. Możemy starać się zamienić całkowicie negatywny schemat myślenia o nas samych na krytykę konstruktywną, która pomoże nam w doskonaleniu swojego rozwoju i osobowości, a nie zniszczy nas.
Uświadomienie sobie istnienia głosu samokrytyki i poznanie mechanizmów jego wpływu na nas pozwala zbudować w sobie poczucie własnej wartości i ostatecznie przejść z nie w pełni osobistego działania zawiadującego naszym życiem, do bycia sobą i wyrażania siebie, swoich prawdziwych uczuć i emocji, stając się stopniowo autorami swojego życia. △